Απεβίωσε ο "αόρατος δικτάτωρ"

Ο Δημήτρης Ιωαννίδης  απεβίωσε σε ηλικία 87 ετών, λίγο πριν τις 10 το πρωί της Δευτέρας (16/08) στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου είχε μεταφερθεί το προηγούμενο βράδυ με σοβαρά πνευμονολογικά προβλήματα.

Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1923 στην Αθήνα και προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων, από όπου αποφοίτησε το 1943 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.

Το 1952 αποφοίτησε από τη σχολή πεζικού, δύο χρόνια αργότερα από την σχολή ατομικού, βιολογικού και χημικού πολέμου και το 1956 από την σχολή πολέμου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Δυτική Γερμανία το 1961, όπου παρακολούθησε εκπαιδευτικά προγράμματα για μονάδες πεζικού.

Έλαβε μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο και υπηρέτησε στο ειδικό τάγμα της Μακρονήσου. Ακόμη συμμετείχε στο Κίνημα του ΙΔΕΑ το οποίο είχε οργανωθεί από τον ΙΔΕΑ και του οποίου υπήρξε μέλος από το 1945. Το 1963 υπηρέτησε στην Κύπρο, το 1964 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και το 1966 διορίστηκε αρχηγός του τάγματος της Σχολής Ευελπίδων.

Το 1956 ίδρυσε την Εθνική Ένωση Νέων Αξιωματικών, μια κλειστή ολιγομελή ομάδα, η οποία άρχισε να οργανώνει την ανατροπή του πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση δικτατορίας. Το 1958 παραιτήθηκε από την αρχηγία της ομάδας αλλά παρέμεινε σε αυτή.

Από την θέση του διοικητή της Ευελπίδων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επιβολή και εδραίωση της δικτατορίας. Μετά την επιτυχημένη ανατροπή της κυβέρνησης διορίστηκε αρχηγός της ΕΣΑ. Τον Αύγουστο του 1969 έγινε διευθυντής του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Το 1970 προάχθηκε στον βαθμό του συνταγματάρχη.

Με την τοποθέτηση του Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος προσπάθησε να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές.

Ο Ιωαννίδης έχοντας δικό του μηχανισμό άρχισε να προετοιμάζεται για μια επικείμενη σύγκρουση. Τον Αύγουστο του 1973 απομακρύνθηκε από την διοίκηση της ΕΣΑ, αλλά ύστερα από πιέσεις επανήλθε στην θέση του.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου σε συνδυασμό με την επικρατούσα κατάσταση αποτέλεσε το έναυσμα για την ανατροπή του Παπαδόπουλου.

Έτσι στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο Ιωαννίδης, επικεφαλής πολλών αξιωματικών, ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, θέτοντας αμφότερους (Μαρκεζίνη - Παπαδόπουλο) σε περιορισμό.

Με την ανάληψη της εξουσίας τοποθέτησε στην πρωθυπουργία τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο και τον Φαίδωνα Γκιζίκη στην προεδρία της Δημοκρατίας. Ουσιαστικός όμως αρχηγός ήταν ο ίδιος, ο οποίος προτιμούσε να εργάζεται σε παρασκηνιακό επίπεδο.

Το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη αποδείχτηκε σκληρότερο από το προηγούμενο.

Η επιθετική εξωτερική πολιτική που εφάρμοσε επιχείρησε την ανατροπή του Αρχιεπίσκοπου Μακαρίου, οδηγώντας στην τραγωδία της Κύπρου του 1974, για την οποία φέρει μεγάλη ευθύνη. Συνέπεια αυτών των γεγονότων ήταν η πτώση της χούντας.

Καταδικάστηκε από το ειδικό δικαστήριο σε θάνατο, η ποινή μετατράπηκε σε επτάκις ισόβια και την εξέτιε στις Φυλακές του Κορυδαλλού, αρνούμενος την υποβολή αίτησης χάριτος.